Ontroerend portret van een van Rotterdams muzikale helden: de zingende kraanmachinist Lee Towers. Na een lange periode van afwezigheid staat hij weer op de bühne voor een laatste galaconcert in Ahoy. Achter de glitter en glamour gaat het echte leven door, en dat is vooral gewoon hard werken.

Lee Towers. De zingende kraanmachinist. The Voice of Rotterdam. De man met de diepe stem, bril, gouden microfoon en de elleboogbeweging. Zijn concerten in Ahoy waren nooit zomaar optredens, maar Gala’s of the Year, in Vegasstijl. Compleet met groot orkest, showtrap en showballet. In de jaren 80 waren zulke extravagante shows ongekend in het nuchtere Nederland.
Maar weinigen kennen de man achter de glamoureuze buitenkant: Leen Huijzer uit Bolnes. Een liefhebbende vader, een rustige en hardwerkende man die graag moppen vertelt. Regisseur Hans Heijnen volgt de zanger rondom het concert dat hij in 2011 in Ahoy gaf, na een afwezigheid van elf jaar. De repetities van het spektakel en de emoties staan in groot contrast met de rust thuis, bij zijn vrouw Laura. Ook zien we Towers bij zijn talloze optredens in het land. Van haringparty tot piratenfestival. En dat hij, als hij naast de emmers Remia-saus in de keuken van een café staat te wachten tot hij op moet, oprecht zegt: ‘Ik hou van mijn vak, eigenlijk.’